ม่านเสน่หา บทที่ 12 (12.1)

ดวงได้แต่นั่งก้มหน้า เงียบแทนคำตอบนานทีเดียว อดคิดไม่ได้ว่าคุณอ้นน่าจะทำหน้าตาดุๆ ตะคอกถามเสียงดังเสียหน่อย เธอจะได้ถือโอกาสตกใจและร้องไห้ฟูมฟายแทนคำตอบ แต่นี่อะไรได้แม้จะร้อนใจอยากรู้ถึงกับรอไม่ได้มาเคาะประตูถามยามดึก แต่น้ำเสียงเขาช่างราบเรียบเก็บอารมณ์มิดชิด ฟังเผินๆเหมือนชวนคุยแต่ก็แอบตั้งคำถามแบบเน้นๆ